İnsanlar acaba ölürken ne düşünürler? Hayatları bir film şeridi gibi mi geçer yoksa hayatlarında hiç yaşamadıkları bir deneyimi yaşarken aptal mı olurlar? Azrail görünür mü ? Gelip sana "seni almaya geldim , buraya kadarmış" der mi acaba? Yoksa beyaz bir ışık mı gözükür?.
Ölüm çok garip birşey olsa gerek. Bazılarına göre bir son bazılarına göre ise yeni bir başlangıçtır. Sonsuz bir hayata giden yaşanması gereken bir tecrübedir ve her insan tadacaktır ölümü.
Peki ben bütün bunları neden yazıyorum? Çünkü biraz önce ölümün ne kadar yakın olabileceğini yaşadım. Henüz 26 yaşındayım, sağlıklıyım ve bana sorsanız daha çok yaşayacak şeyim varmış gibi geliyor. Her insan gibi bende ölümü yakıştıramıyorum kendime.
Evin kapısına doğru yürürken elimi cebime attım. Anahtarımı çıkartıp dış kapıyı açmalıydım her zaman ki gibi. Ağzımda sakız geveleyip duruyorum bir o yana bir bu yana. O sırada Anahtar , el , çene , beyin dörtgeninde bir anlaşmazlık olacak ki beynim nefes almayı komut verirken çenem sakız çiğnemeyi , elim anahtara gitmeyi istiyordu. Tabi ki beynin dediği oldu ve ağzımın tam ortasında kocaman bir sakız dururken nefes almamla sakızın boğazıma yapışması bir oldu. Artık nefes alamıyordum, öksürmeye başladım. birinci öksürük denemesinde başarısız olunca adrenalin seviyem yükseldi kalbim daha hızlı atmaya başladı. İkinci deneme yine başarısız, üçüncü başarısız derken artık zihnimde ''yahu ben galiba ölüyorum'' düşüncesi uyandı. Zaman dondu... Hiç bir şey hissetmiyordum artık ''Buraya kadarmış'' derken ciğerim koparcasına çıkan bir öksürükle sakız olduğu yeri terk etti.
Evet hala yaşıyorum ama artık şunun farkındayım. Ölüm çok yakın!Bu Blogun Şarkısı : Düş Sokağı Sakinleri : Ölümler Çıplak Gelir.
Yorumlar
Yorum Gönder